Bir Kafeste Kuş Bir Kafeste Ben

Bir kafeste kuş,bir kafeste ben,
Dünyadan gözlerimiz kesilen,
Kaderimiz aynı,
Hüzünler dizin dizin,
Acılarsa tonharca,
Suçumuz mu,
Suçumuzu bilemem
İnsanlık desem,
Ya da bir tutam sevgi,
Suçumuz ne ne bileyim ben...
Yaşamak mı,
Yaşamak bize haram,
Boynumuzda yumruk gibi urgan,
Ellerimizde demirden kelepçe,
Ayaklarımız ise soğuk sular içinde,
Yaşamak bize haram,yaşamak bize haram...
Gün ışığına hasret gözlerimiz,
Sevgiyi hiç tatmadı yüreğimiz,
Önümüzde bir tas sulu çorba,
Elimizde ise kırık bir tahta kaşık,
Ekmek mi?
Tadını unuttuk vallahi,
Acaba neden yapılıyorduki?
Yemek mı?
Yemek bize haram,yemek bize haram...
Rutubet kokuyor kafesimiz,
Kin ve nefret kusuyor iççimiz,
Tanınmaz oldu içimiz dışımız,
Akacak kan kalmadı,
Kesseler başımızı akmazki kanımız,
Can mı?
Biz cansısız,biz cansısız....
Özlemle yanıyor canım evlat ateşiyle,
Yanıyor yüreğim vatan bayrak millet aşkıyla,
Susuzluktan çatlamış dudaklarım,
Anlatacaklarımı anlatamıyorki dilim
Düğüm düğüm düğümlendi tüm kursağım
Vatan mı,bayrak mı,millet mi?
Biz vatanız,biz milletiz,biz bayrağız,
Biz bunlar için yaşarız,
Biz bunlar için kan akıtırız
iŞTE budur bizim suçumuz,
Budur bizim günahımız,
Budur bizim kafeste kalışımız.