Bir Kanat Ağrısı
Bazı hikayeler dal arıyor kendine ,
Kuşlar gibi...
Dinlenmek için ...
Özlemek için ...
Ağlamak için ...
Ve bir iç ürpertisi korkuyor,
Kuşlar ürkecek diye ...
Yanlızlığa uçarlar diye ...
Kanadına küsüp , ''A ş k' a'' kırılırlar diye...
Biliyorum ,
Sen taşıyamazsın göğümü ...
Yüreğimdeki serçeler , sığmaz göğüs kafesine ...
İşte bu yüzden yorgun hikayem ...
Bu yüzden şiirlerimde kanat ağrısı...
Göğünden kovulan ,
Akşam rengi semalarında çırpınan ,
Yüreğimden yüreğine göçebe olmaktan ...
-kırıntılara eğilmiş ürkekliğim'den-
👍👍 "Kanat Ağrısı"....
önceleri ağrır biraz..sonra alışır.. nasırlaşır sonra kanat çırpıntısı ve kaçar hevesi "yorulur hikayeler" ... durulur.. durur!
beklenene çırpılan kanatların yorulmaması dileklerimle tebrikler..yüreğinize sağlık.
Teşekkür ederim onur verdiniz saygılar ...
güne düşen en güzel şiirdi okuduğum diyebilirim. Başarılar, selamlar👍😙👍
Şairenin kaleminde ki eski cevvallikten eser yok şimdi. Eski yangınlar ve göğün mavililığini esir alan dumanlar. Sanki o kar boran geride kaldı, sanki ırmakların çelikten daha kavi soğukluğu ha gitti ha gidecek. Sanki kış ha geçti ha geçecek. Esasında şairlerin baharları çorak bir mevsimdir okur zaviyesinden olaya bakıldığında. Belgesellerde etoburların ceylanları parçalamasına gözümüz ve gönlümüz razı olmaz ve geçeriz ya o kan revan finali.. ama nedense bir şairin kan revan oluşunun münadisi satırları kahve ve sigara eşliğinde tekrar betekrar okumaktan fena haz almamız ayrı bir çelişkidir elbette. O itibarla sizde bahar bizde çorak bir dönemi anımsatan bu duruluk hayra tebdil olur ümidi ile..