Bir Kaygıya Dönüşebilir Aşk Eteklerimden Dökülürken

velhasıl
kendi hesabını kendine verir hayat...

gülümsese de gözbebeğim
esas duruşta ağlar ruhum...


dudaklarım kırık bir sonbahar,
olabildiğince suskun...
sarı bir güze benzer ten
bedenim yaprak yaprak dökülürken
toplanır heceler
dilimde tüy biter söylemekten...
baki her suçla sevişir
fanidir beden...



akıl işte !
inkar ederim kendimi
beyaz bir ağrı kalbime saplanırken...



öyle ya;
bir kaygıya dönüşebilir aşk
eteklerimden dökülürken...


karanfil rengi çığlıklar fettan
pamuk ipliği vuslat !
ama
ille de sen !


bazen,
sırt sırta iki durur iki aşık
aslında bir ağızdan öpüşebilecekken...



yerini yadirgar bir şair
karşı kaldırımlar kadar uzaktır şiir
ve
yazılabilecek en güzel hikayedir aşk
sevdalıların dilinden...



unutma,
hergün bir yenisi çıkar kederlerin
hayat başka şekilde vaadedilmişken,
dedim ya
anlatılan en güzel hikaye "aşk"
işte bu yüzden seni sevmem
söylemeliyim yeri gelmişken...



rest çekenlere inat
biter şah ve mat...
içte amatör bir hissiyat
yolun sonundayken...




kalp aradığını bulamamanın hüznünde
aşksız ve tanrısız yaşayamazken
sen
cemrem olursun buğulu gözlerimde
ateşe verdiğim düşlerimle
nefesin nefesime değmemişken...