Bir Kederli Şiir Tüttürür Külkedisi Şimdilerde Sevgililer Gününe...

Olmayacak düşleri
doğmayacak sabahlarda
hep vedalı öpüşlerle uyandırmışım.
Ben sana hep veda etmişim.
Hangi veda ilk ve sonuncu?
Ve ben hangi birinde gidebilmişsem
o kadardı gittiğim mesafeler.
Gitmekten çok
gidememekten mecalsiz düşmüş vedalarım
bilemedim.
Aslında her gidiş seni biraz daha büyütür
her dönüşümle daha bir küstahlaşırdı aşk
giderken söylediğim her düşmüş sözü,
ağır yenilgilerle toplardım dönüşlerimden.
Çok zor değildi oysa , ama ben
bilemedim...

//İnsan kaçamazmış kendinden//

Ne ayrılığı göğüsleyebildik
ne vuslatın bedeline rıza gösterdik...
Ne öldürebildik , ne yaşayabildik
ipi çekilmiş hayatın ellerinde
bir yenilgiydik sadece.
ondördünde yaktığımız ocağın küllerinde
balkabağına dönüşmüş hayelleriyle
bir kederli şiir tüttürür külkedisi şimdilerde
sevgililer gününe...