Bir Kısa Şiir / Bataklığın Sakinleri

Hayat gülümsüyor sanıyoruz bize,
masumca düşlerimiz
ve umutlarımız dolup taşarken
biz hep pamuk ipliği tazeliğinde
bir yaşamın
sımsıkı tutunan bebek gülüşünde
masumiyetin yıkımlarındayız..

Kah ağlıyoruz kah gülüyoruz
bataklığın sakinleri gibi
derinlerde bir yerde
tutunan çamur pas tutmuş
kırık köklerimiz dolup taşmışken
yine de hâlâ aynı umutla
yıldızlara bakmak istiyoruz.

Ne kadar acı olsa da
yaşam çamur gibi kirli;
yinede gülümse diyoruz
ağlarcasına gözlerimiz,
gülümse diyoruz
parçalanmış gamzelerimize.