Bir Lahzaymış Mutluluk

Bir zamanlar derdin ki, fırtına senden yavaş,
Kanadımı kırdılar artık duruldum anne.
Duygularım huzursuz içimde çetin savaş,
Çektim beyaz bayrağı, yine vuruldum anne.

Ne sevgiye darıldım, ne de küstüm kadere,
Yüreğim ev sahibi yüzümdeki kedere.
Bir lahzaymış mutluluk o da verince fire,
Huzuru aramaktan artık yoruldum anne.

Entrikalar dönüyor hayat denen oyunda,
Ben itiraz ettikçe ne var diyorlar bunda?
Susmak keskin kılıçmış kıldan ince boyunda.
Çaresizlik içinde ölüp dirildim anne.

Bitmeyen kâbuslarım kovalar adım adım,
Sessizdi çığlıklarım duyulmadı feryadım.
Kaderin cilvesiyle hüzün oldu soyadım,
Art arda sille vurdu yere serildim anne.

Küserek düğüm attım umut işli bohçama,
Sitemleri ekledim sevgi dolu lehçeme,
Ayrık otu dadanan gönlümdeki bahçeme,
Hasret ile yan yana bekçi verildim anne.