Bir Mayıs Sabahıydı - Gezi Parkı Şiiri

Bir ağacın gölgesinde düşünürdük biz,
Soluduğumuz havayı,
Memleketi,
Milleti...

Sessiz çığlıklarımız vardı,
Duyulmayan çığlıklardı,
Duyuldu,
Sorulmayan hesabımız soruldu...
Bir mayıs ayının sessiz bir sabahıydı,
Sesimiz çığ oldu,
Bir haykırıştı,
Bin oldu,
Bir ağacın yaprakları yeşilken soldu...
Önce toprak duydu,
Son bulut,
Sonra bir umut...

Kuşlar izledi,
Yuvayı kuran dişi kuştu,
Bu kez insanoğlu o yuvayı korudu,
Bir mayıs sabahıydı,
Gözümüzden akan yaştı,
Saat tam olarak cinayete beş vardı,
Ölen sanki bir ağaçtı,
Son nefesinde bir çığlık duyuldu!
Direniyordu...

Üstümüze yağan zamansız bir yağmurdu,
Ortalık sis duman,
Ortalık göze inen perde,
Gerçek korkunun gölgesinde,
Memleket dik,
Memleket bir,
Memleket direniyordu!

Bir mayıs sabahıydı,
Cinayete beş vardı vakit,
Memleket direniyordu,
Bir sesti,
Hepimizin sesi tekti,
Yürekler birdi,
Yağmur üstü,
Altı üstü yağmurdu,
Bu çocuklar yağmuru seviyordu,
Sis sarmıştı dört bir yanı,
Ufak bir çocuk daha sıkı tutuyordu babasının elini,
O çocuğun adıydı umut!
Direniyordu...
Bir mayıs sabahıydı...