Bir Melankoliğin Gözyaşları

Bir ayrılığa uyandım henüz gönül uyanmamış
Sıcak bir günde gün sıcaklığını alamamış.
Yine bir başkaydı o gözlerin/m
Bir melankoliğin gözyaşlarılya ıslanmış.

Parıldıyordu bu defa odamda hasretinin ışığı.
Çelinmiş akıl karabulutlar ise güneşin aşığı.
Yağmur damlaları ciselerdi birer birer
Bir melankoliğin gözyaşlarının yağışı.

Hani bir gidiş vardır ya gönlü terkediş misali.
Dalglar vursa bile gemi terketmez ya iskeleyi.
Tene dokunan bir elin hissettiği o duygu,
Bir melankoliğin gözyaşlarını silmesi.

Sağlam bedende paramparça kalp bulmak gibidir.
Birini sevmek işte o da bu kadar acı verir.
Sebepsiz dökülen gözyaşları ise,
Bir melankoliğin gözyaşlarını görmektir.

Şimdi gidiyorsun bir can eksiliyor bedenimden.
Acı çekmezdim lakin kan damlıyor yüreğimden.
Kör bir sancıyla dökülür yaşlar.. işte O
Bir melankoliğin gözyaşlarıdır birden.

Dinle sevgilim. Sen gidiyorsun bu şehirden.
İçimde ki dinmez acı vurur en derinden.
Şimdi veda vakti, son kez tut ellerimden,
Bir melankoliğin gözyaşlarını sil gözlerinden...