Bir Ney Hüznü

Ey yar, her gün istisnasız

Bir dergah gibi ziyaret ettiğim

Gözümün gözüne ilk ve son kez değdiği
O eski sokağa her varışımda
Kirpiklerimi kıskanırken çisil çisil yağmurlar

Bir ney hüznüyle

Bu onulmaz sevdanın çıkmazlarında gezerken

Bilesin

Gidersen bu şehrin kaldırımlarından
Oluk oluk boşluğa akarım





Bir kez gülmese de bana

Beni bu şehre bağlayan gözlerindir

Ne olur gitme bu sokaklarda kal
Geçtiğin yerlerden geçeyim
İçeyim kana kana içtiğin sulardan

Kendi halimde avunayım sessizliğimde

Ama olur da firak düşerse payıma

Bilesin

Gidersen, düşünmem bu şehri
Gözümü kırpmaz küle verip yakarım




Bütün avuntular bütün hüzünler

Yüreğimdeki hengamenin vaveylanın içinde

Kirpiklerimden esrik esrik kayıverirken
Seninle ilintili her şey
Cem olurken tekrar tekrar yüreğimde

Yinede her şeye rağmen
Bir kış güneşi gibi gelip geçeceksen içimden

Bilesin

Gidersen bent tutmaz sel olur
Bu şehirdeki bütün duvarları yıkarım