Bir Ölü Hayatın Kollarında

Zor geliyor artık
Dayanmak ? ince bir ipten örülmek
Darağacına
Yemin ettim kaç kez
Dönmemek-imkânsızlıkların ötesinde
Yoksunluğa mesken

Gözlerime görme dedim
Perdeler indi
Kanlar saçıldı kirpiklerimin
Kıvrım kıvrım dallarına

Perdeler kalktı
Ağlama dedim
Dudaklarımda hecelerime
En ağır emrim oldu
Suskunluk

Nazlı gülümsemelerimin
Yuvalarına sığındım
Mevsim bahar olmadı hiç
Rüzgârlara dost eli uzattım
Mesafeler- girdabında terkini
Etmedi yalnızlık



' Dayanabilmek
Vedaların boynunda sarılabilmek hayata'..


' Zor artık
Gitmelerden dönmeleri çekip alabilmek'...