Bir Ölünün Terekesi

yaşarken
varı yoğu
bir nefes hava
bir lokma ekmek
bir katre suydu

malı-mülkü
işte
hepsi buydu ...

ve sonunda
elde olanı bitirdi
giderken
yalnız
kendini götürdü

yanına bir şey alamadı
her şeyini burada bıraktı
çok da telaşlı gitti
zîra yolu ıraktı

ömrünün
çoğunu ağladı
azını güldü
en çok da
yalnız öldü

düşen
takvimden son yapraktı
üstüne atılan
iki avuç topraktı

bir yıldızdı aktı
geriye
kocaman bir HİÇ bıraktı !