Bir Pazar

bir pazar günü yalnızım yine
dolaşıyorum avare avare
çıksa biri karşıma bare
olsun yalnızlığıma çare
ama umut yok içimde
sadece içimi döküyorum şiire
şiirde olmasa nasıl geçer bu pazar
bu çocuk şiir olmasa ne yapar
kapısını çeker kendisini odasına kapar
ama ne mutluki şiir var
dışarı çıktım aklımda kelimeler
anlam kazandırmaya çalışıyorum
günler geçtikçe hayattaki zorluklara alışıyorum
seviniyorum çünkü
en hüzünlü anımda bile gülmeyi başarıyorum
bazılarının yüzleri hep asık onlara şaşırıyorum
hayatta herşeye rağmen gülmeyi bilmeli
kötülükleri iyilikle yenmeli kötülükle değil
büyüğünün önünde herzaman saygıyla eğil
büyüğünü küçüğünü bil
ağzını sıkı tut başına iş açar bu dil
bu pazarda geçiyor
sözcükler yavaş yavaş bitiyor
bu çocuk herkese selam ediyor