Bir Pazarı Daha Uğurlarken
zaman
hiç tutamadığımız bir ip gibi
üzerinden kaydığımız
hüzünlü misafirler
evine bırakamadığım hafta sonları,
sıkıcı dönüşler hep benim yüzümden
biliyorum
elimden bir şey gelmiyor
tüm yüklerin altındaki omuz ben olmalıydım
siz hep cömerttiniz
bense elim kolum bağlı
ağaçlara yüz sürdüm
grinin tonları
oyuklar
parmağının ucunda
ölen çocuklar
bir annenin karnında açlık duygusu
tek suçlu benim
öyle ki
bakacağım tek bir ayna bırakmadan
kırdım sandım hepsini
bir mahkeme kurulsaydı keşke
elinden geleni ardına koymayacak öfkelerin
üzerime boşaldığı
siz beni affettseniz ne yazar
ki yaralarım hiç acımadı
bana, yeni işkenceler lazım
böyle hissetikçe kurtulduğumu görüyorum,
derken sabah olunca
yeniden uyanıyorum.
dünyada ki
tüm infaz bekleyen cezaları
ben özledim
bedelsiz acıların
en çok
benim ezdiği
bilirim gece bitmez
beklediğim ceza gelmez.
nedir çektiğim?
şimdi yatacağım
sonra kalkacağım.
şiir yazmak çare mi sanırsın.
07.04.2013