Bir Perşembe Akşamı Konya

Bir Perşembe akşamı ıslanıyorum Konya'da...
Bulutlar gözyaşlarıyla dokunuyor omzuma...
Bir Yeşil Kubbe altında ediliyor dualar,
Bir Yeşil Kubbe ki; adı Mevlânâ...
Bir Perşembe akşamı ıslanıyorum Konya'da...
Zafer Caddesi'nde kalabalık...
Şemsiyeler dışa dönmüş...
İnsanlar koşuşturuyor sağa sola...
Soğuktan titreyen eller,
Bir cigara daha yakıyor...
Belli ki mevsimler kışa dönmüş...
Bir Perşembe akşamı Konya'da
Islanıyorum an be an...
Tramvay geçiyor ıslak yollardan...
Camları buğulu buğulu
Gürültülü bir tramvay...
Bir Perşembe akşamı Konya'da
Ansızın geceye bir hançer saplanıyor.
Bir silah patlıyor uzaklardan,
Ve çığlıklar yükseliyor...
Acı acı haykıran ambulans sesi
Kulaklarda çınlıyor küfür gibi...
Yere yığılmış ceket dolusu bir adam
Ilık ılık can damlıyor alnından...
Yağmur eşlik ediyor adama
Üstünde iz bırakmıyor...
Ve bir Perşembe akşamı Konya'da
Eline kan bulaşmış bir kadın
Titriyor dudakları korkudan
Kalbi sert sert atıyor
Gülümsüyor birden kadın...
Gökyüzüne bakıyor
Yağmurlar süzülüyor yanaklarından
Yağmurlar ki, gözünden akan...
Ve bir Perşembe akşamı Konya'da
Silah bir kez daha patlıyor
Kadındaki gülümseme
Yerini soğuk bir bakışa bırakıyor...
Ve bir Perşembe akşamı
Gökyüzü Konya'da ağlıyor...
Yere uzanmış iki beden...
İki hayat, bir hikaye...
Ve yaşanılan mutlu sonlar
Sona eriyor
Bir Perşembe akşamı
Konya'da...