Bir Romandı Bu..

Bir sevda romanıydı bu hiç başlamamış
Satırlarına tek bir harf bile yazılmamış
Başlığı nefretten oluşan bir kaç heceydi
Yani başlamayan bir romandı sevdamız..

Bir hayat hikayesiydi bu acılara katlanan bir gencin öyküsü;
Ağır aşklardan,sevdalardan güçlükle zafere çıkan
Aldığı darbelerle hayattan kopan bir gencin hikayesiydi
Başlamadan biten bir hayattı anlıycan..

Bir şarkıydı bu içinde isyandan başka söz olmayan
Çıkan her bir sözde insanın içini parçalayan
Tek bir cümleyle hayatını anlatan
Hiç başlamamış bir şarkıydı bu...

Bir trendi bu sadece raylardan başka bir yere gidemeyen
Gittiği yolda önüne ne çıkacağını bilmeyen
İntihar edenden tut köpeğine kadar!
Bir yoldu bu gittikçe bitmeyen....

Bir satranç oyunuydu bu rüyada şah mat olan
Piyon askerlerini tek tek yiyen bir kale
Üstüme durmadan gelen basit bir vezirdi
Şah'ını kaybeden bir oyuncuydum yani!..

Bir doğan güneşti bu birdaha aynı yerden doğmayan
Doğsa bile odama tek bir ışık bile saçmayan
Bahçedeki çiçekleri bile ısıtmayan
Nankör bir güneşti bu doğmadan batan...

Bir ay parçasıydı gözyaşlarımın neden aktığını anlayan
Ağladığımı hayatta bilen tek kişiydi
Benim gecemi zorda olsa aydınlatan bir ay!dı
Neden parladığını hala kendisi bile anlamayan bir ay!..

Bir buluttu sinirlendiğinde her yeri sele boğan
Sevdiği insanları içinde boğarak öldüren!
Kuruyan ağaçların tek yaşama sebebiydi
Birini öldürürken birinide yaşatan anlıycan!...

Bir insanoğlu öyküsüydü bu nedensizce yaşayan
Geçmişini unutup geleceğini bile göremeyen
Gidenlerin ardından bir sigara daha yatan
Bir yazarın öyküsüydü bu başlamadan biten!..