Bir Safak Vaktiydi

Bir safak vaktiydi
ay uyumamis
gunes uyanmamisti
aldilar beni karim koynundan
aldilar beni evlatlarimin elinden

aldilar beni ciril ciplak
bir camasirimla
attilar beni

dort duvar arasina
dort ciplak duvar
birde ben
duvarlara yazdim
ciplak duvarlara

okudum yazdiklarimi
sabahlari sessizce
kucuk penceremden
iceri suzulen gunes isigina

yargiladilar beni
kanunsuzca koyduklari kanunlarla
duvarlarida aldilar
elimden yazdiklarimida

geriye kalan
yagli bir ip
bir ucu boynumda
bir ucu carmikta

son arzumu sordular
bir kagit bir kalem dedim
kirdilar kalemi
hic dusunmeden onumde
yaktilar kagidi

hic acimadan yuzumde
son dusunceleremide
icime gomduler
o gun benimle beraber

ve gunes
o gun uyanmadi
sonsuza dek.