Bir Şafaktır Kadın

Anılar kül yaprakları gözlerimde
Dokundukça dağılan aşk kırıntıları gibi düşüyor gölgelere
Kar taneleri zannediyorum.


Damlası tükenmiş tende ıslak bir iz yolunu şaşırmış
Eylülden vapurlar uzaklaşıyor
Denizin ortasında solmuş bir ağaç
Rüzgar kıyılara esen sert dalgalar
Uzaklaştıkça bitenler tutunamıyorum/Gözlerim sürükleniyor.


hafif kızarıklık ufukta
Ne çok izlemiştim oysa gün batımını
Parmaklarımda iki damla nemli gün
Günde bitti içimde
Gün be gün üşüyorum


Öğrendim
Güneş bir yoklukta direnmiyormuş ufukta

Öğreniyorum,
Işıl ışıl uykunun uçurumu
İyi geceler diyor dudaklarım
Gözlerini kapatıyor cümleler
Kalbimde bir şiir aldanıyor
Kalbimde bir şiir daha yanıyor
Yıkıp gidenler gelip gidiyor

Bitti zannediyorum.

Ve bir şafak kadın
Bir şafakla geliyor kadın
Uyanıyorum umutlara,yeniden başlıyorum.


Kül denizinin ortasına baharı ekiyor kadın
Dokundukça yok oluyor gölgeler
Denizin ortasında bembeyaz martılar süzülüyor/Gözlerimi alamıyorum.

Korkuyorum bir an
Gidecek misin diye soruyorum?
İzle diyor bana,sadece izle.


Gün batımında
Güneş saatlerce asılı kalıyor ufukta
Gece oluyor
Dudaklarımdan öpüyor
Tuzlu bir ıslaklıkla yıldızlar düşüyor gökyüzünden
Ömür boyu seninim diyor.


Öğreniyorum,
Gözlerini kapatsa da cümleler
koynumda bir nefesin sıcaklığı
Kalbime o kadın yeni bir şiir yazdırıyor
Kalbimde bir şiir yanıyor
Seviyorum....