Bir Şair Öldü

Bir şair ölüyor ellerimde
Ölüm kokusu sinmiş tenine
Yüreği aldığı yaralarla tükenmiş
Son duyguları damlıyor kırıklarından
Gözlerinden son özlemleri
Son nefeslerini alıyor kollarımda
İki cümlecik uçuyor çatlak dudaklarından
' Dünya bir gündür,o da bugündür '
O da biliyor ki, bugün son gündür
Son kez anılarını yokluyor,
Geçmiş enkazından son umutla
Tatlı bir hatıra, mutlu bir gün arıyor
Ama nafile, kaldırdığı taşların altında
En tenha, kuytularda bile hüzün çıkıyor
Çünkü hiç mutlu olmamıştı ömrünce
Hep hüzünle,özlemle yaşamıştı hayatını
Hep yapmacık gülmüş, dertlerini saklamıştı
Bu yüzden yüreği yaşlanmış
Bedeni bu yükün altında hırpalanmıştı
Artık ne takati kalmış
Ne de içine akan yaşları
Gözlerindeki fer gibi
Umutlarını da yitirmişti
Gitmek kaçınılmaz ve tek çıkar yoldu

Bir şair ölüyor
Gözlerinde ıslak bir tebessümle
Son gününde yalnızlığa isyanıyla
Yaşadıklarına rağmen başı dik
Yeni doğacak günü merak etmeden
Geride kalanları umursamadan
Çıkaramadığı kitabı için
Yazdığı şiirleri öksüz bırakarak
Gitmek için sabırsızlanarak

Ve bir şair öldü
Yufka yüreğindeki kırıklarla
Sıcacık kanı buz tutmuş
Gülen gözleri kapanmış
Yüzünde ilk defa gerçek tebessüm
Yanağından süzülen son damla;
İçinde biriken çileleriyle
Yaşadığı onca gizemiyle
Söyleyemediği kelimeleriyle
Hayat son noktayı koyduğu kalemi gibi
Yüreğini, hüzünleri,nefesini tüketerek
.....................
Ve bir şair öldü
Yeni günü görmeden
Muradına ermeden
Anlatılamayarak
Anlaşılamayarak
Farkına varılamadan
Hayata tutunamadan
Bir şair öldü........

16/12/2009 - Erzincan