Bir 'Seni Seviyorum' Nedeni

Bir hikaye anlatmak isteseydim eğer,
Senin harfinle, adının baş harfiyle başlardım ilk cümleye.
Senin harfinin geçti her cümleyi , kocaman yazardım,
Ama yok; asla, asla nokta koymazdım cümle bitişine..

Çünkü, ben senin ilkliğini seviyorum..
Ne tuhaf değil mi?
Senden uzak kaldıkça,
Yüzün hayallerimden uzaklaştıkça,
Sana aşık oluyorum..
Düşüncelerimi meşgul etmek seninle,
Sadece seni umursamak,
Sanırım, bu güzel birşey..
Yok, yok; eminim bu güzel birşey..
Çünkü, seni düşünmeyi seviyorum..

Sana ne anlatmak istediğimi bilmiyorum,
Soğuktan ellerim donuyor,
Titrek ellerimin yazdıklarını okuyamıyorum..
Saati sorarsan, o çoktan sabaha yaklaşmış,
Ama hava aydınlık değil,
Umrumda da değil.
Seni seviyorum.
Ve bir neden aradım her 'seni seviyorum' deyişimde,

'' Seviyorum.
Duvara vurduğunda hayalin, karanlığı
Sana odaklanmayı,
İsminin 4 harfli olmasını mesela,
Alfabenin adının ilk harfiyle başlamasını,
Yazmak istesem buranın altına,
Daha 6.000 tane sebep yazmayı..

Konu senken, inanılmaz üretkenim ben.
Doluyor, doluyor taşmıyor içim..
Aslı'nda aslı'nı seviyorum..
Yada umursamazlığını.

Aslı'nda en çok;
Seni beklemeyi,
Yüreğim senden uzak kaldığında;
Bana gülümsemeni seviyorum..

Sana sinir oluyorum, kızıyorum..
Senden sıkılıyorum, patlayacak duruma geliyorum.
Ama, silkelenediğimde, sana dönüşümü seviyorum.
'Bir hayata dönüş gibi' ..

Nefret ediyorum seni özlemekten,
Sende nefret edebildiğim tek şey;
Seni özlemek işte!
Yapamadığımda, ısrarla inatla yüzünü düşünmeye çalışmak,
Seni kaybetme düşüncesi,
Bunlar, galiba insanın kendini intihar ettirebilme yeteneği..

Seni bazen anlamıyorum,
Yaptığına anlam katamıyorum.
Ama ben, eksik kaldığın anlarda;
Seni tamamlamayı seviyorum..
Biraz benden, biraz senden katmayı,
Çabalamayı..

Herşey güzelken, yolundayken,
Bir anda herşey darmadağın oluyor ya,
Herşey darmadağınken, yavaşça düzelmeye başlıyor ya,
O zaman dilimindeki, sabredişi seviyorum..

14 Haziran Akşamını seviyorum...

Ömrüme anlam katan nadirlerden olmanı,
Benden kaçmanı, susmanı..
Kısacası; seviyorum hayatın senle olan yanını..
Senle dolu, ama olmayan anılarımı..

Seni her konuda haklı çıkarabilmemi,
Haklıyken, senden özür dilemeyi..
Senle kavga etmeyi,
Sebebinde sen olan herşeyi,
Seviyorum, seviyorum..

Yarın uyanabilecek miyim bilmiyorum,
Gözlerim açılacak mı bilmiyorum..
Emin olduğum tek şey var,
Yarın sabah güneş doğduğunda;
Ben seni bir önceki günden daha fazla,
Yarın öteki gün ve diğer ayda,
Daha da fazla seviyor olacağım.. ''

Sanırım bir çok sebep buldum.
Bana, benden vazgeç deme.
Senden vazgeçmemeyi de seviyorum.
Seni düşüncelerimden asla atmak yok planımda,
İnatla sevebildiğim,
Beni sevdiğini, sevdiğimi hissedebildiğim tek kişisin.
Kimi zaman, çıkmaz yollarda mahsur kalsakta,
Bizim hiç umudumuz olmayacak olsa da,
Bir yerlerden birşey bulabilecek kadar,
Herkezden biraz daha fazla seviyorum seni.
Sana ne kadar kızsamda,
Beni ne kadar bunaltsanda,
Üzsende, kırsanda,
Hiç bir şekilde, yüreğim istemedikçe vazgeçmek senden yasak bana.
Seni seviyorum.