Bir Sevda Yalnız İki Kişi Edermiş

Çocuktuk o zamanlar,
Hayallerimiz hayatlarımıza meydan okuyordu
Ve biz hayata inat bir yolda yürüyorduk
Bizim yolumuzda taşlar olmayacaktı,
Ağaçlar ve kuşlar olacaktı.
Umudu kemiren herseyden uzakta bir dünya kuracaktık.
Hiçbir olumsuzluğun kapısından gecemediği bir dünya
Ellerini bir ömür bırakmadığım,
Sımsıcak düşlere dalıp,
Gözlerine şiirler karaladığım bir dünya...

Ya sonra
Noldu da hayatlar hayallerimizi istila etti
Bittimi neşeyle dinlediğimiz şarkılar
Umursamaz rüzgarlar nereden geldi hayatımıza
Tüm hayallerimiz pamuk ipliği gibi
'BİTTİ' denen önü açık,
Sonu kapalı tek kelimeyle kopumu verdi
Ne oldu sevdamıza, ne oldu umutlarımıza
Bir zamanlar 'ömrüm' dediğim,
Ve ömrüne eridğim gözlerin neden kayboldu
Neden yoksun şimdi.

Haklıymışsın meğer
'Hayalleri herzaman hayatlar yenermiş.
Ve bir sevda yalnız iki kişi edermiş.
Giden merhaba derken hayata,
Kalan 'Ayrılığın bedelini ağır ödermiş...