Bir Şiirdin

bir şiirdin sen yüreğimin gizli notalarında saklanmış
besteye gebe uyaklı ve gözyaşına hasret dokunaklı..

bir gölge gibi yüreğimin üzerinden geçmiş
ve karabulut gibi güneşli gözlerimin üzerine çöküp kalmış..

kavuşulamamış...
hep özlenmiş ama hiç gelmemiş
bir yolcuydun.

bir gece ansızın kapımı çaldı bir ses;
sadece bir sesti bana gelen
beni sensizliğe çağıran
sanki varmışsın gibi
gelmişsin de ben seni terkediyormuşumcasına bir heves,
çıkıverdim ansızın sokak ortasına kimliksiz sevgimle ben.

bu kadar zavallı olmamalıydım,bu kadar hayalperest!
platoniklinde bir sınırı olmalıydı,
yeter artık kes!dedi içimdeki ses.

kes bu gerçekle ayrımını yapamadığın dünyayla ilşkini
faydası yok sana aşk değil bu sadece dar bir nefes
bırak göğsünü daraltmayı da
al gerçek bir soluk ve çek içine oksijeni

durakladım ne oluyor bana
ne-dir bu bedenimdeki kavga
ve kimdir bana emreden bu güç!

neden seni benden almak için bu çaba
mutluydum oysa ben senin bendeki yarım kalmışlığınla.

bitmesini istemiyordum,
huzurluydum içimdeki var olmayan gerçekliğin
ve hatta yokluğunla.

üzerime geldi tehditvari
seni çıkaracak içimden kararlı besbelli
attı elini göğsümün ortasına
kalbimi çıkaracaktı sanki

parmaklarını sana doladı
avucunda ezdi beni.
sonra bir açtı baktı ki yoksun içinde

sonra bir hışımla kafatasımı kırıp
beynimi keşfetti
bir baktı iyice
sana göz gezdirdi...
orada da bulamadı besbelli.

vazgeçti,
sanırım benden ümidi kesti.

cansız yere yığılan bir tek bedenimdi.
terketti mekanımı,ama
üzerimdeki sana ait o gölgeyi farketmedi.

sadece beni aldı
ama ''Hayalim''
sana yetişemedi.

bir şiir gibiydin
yine.
üzeri karalanmış,
başı sonu birbirine karışmış
belli ki bir zamanlar birisi bir şeyleri anlatmaya çalışmış
ama asla son satırna ulaşamamış...

hiç bir sayfaya yazılmamış
kimse tarafından okunamamış
ilham gibi heyecan veren
ama asla dile gelemeyen hislerimde
sen saklı kaldın sonsuzluğa emanet
ve ben sıradan bir ölümle göç ederken
her ne kadar hayaldinse de
gerçek dünyamda bıraktım seni.