Bir Solgun Saattti Zaman

BİR SOLGUN SAATTİ ZAMAN



Bir solgun saatti zaman;
çözemediğim kendimi,
kelimeler dile gelirdi
an be an..
ruhum tutsak,
kalemim suskun..
her anının başucunda;
bir gizli sitemdi zamana,
yazamadığım..



Bir solgun saatti zaman,
dualara sığındığım,
onca pişmanlığın tevbeye büründüğü,
ruhumu sürükleyen ıssız vakitlerde,
ellerim yüreğimle durmuştu tevbeye..
her katresinde nedamet gizliydi,
ıslatırdı seccademi,
yükselirdi Arş-ı Alâ'ya..
bir zümrüd-ü anka'nın kanadında,
inerdi tüm merhametiyle,
tevbelerimin incileri,
saçılırdı yeryüzüne,
meleklerin dualarında..
gün doğmaya adamışken kendini,
emir beklerken mahzun bakışlarında,
seher vaktinin, gizemi inerdi göklerden,
Rabbime her yakarışım;
İplik iplik süzülürdü,
gönül penceremden..
silerdim sitemkar dileklerimi,
duyduğum huzur yeterdi bana..



Bir solgun saatti zaman,
umutlar pembeye çalarken düşlerini,
Rabbime sunduğum;
tevbe çiçeklerim,
Bahara sermişti gülüşlerini..
ruhumun mevsiminde,
nedametimin incileriyle,
can suyu vermiştim onlara,
ve..
bırakmıştım öylece zamana..



Bir solgun saatti zaman,
hüznün buğusu sarmıştı dakikaları,
durdurabilir misiniz bir lahza zamanı,
baharda takılı kalır mı hiç yelkovan..