Bir Tutam Saçın Demi

Bir tutam saç demledim bu sabah da umuda

Bir tutam döküldüm sana uyandığımda

Zeyd

Akşam yıldızım

Yüreğimi çatıp dibinde

Ateş yakışım

Ihlamur kokuyor içinden geçtiğim yerler

Çiçeğe duruyorsun sen

Göğsümden bir ıslık gibi yayılıyor sesin

Ay ışığına ramak kala

Şafağı dikiyor zaman

Mevsimler çıkrığı büküyor

Ben gecikiyorum

Eski bir kapı gıcırtısında

Geçmişe kayıyor düşüncem

Zeyd

Yüreğimdeki bereket

Hangi anıyı bir diğerine ulasam

Bir sevgi fazlalığı

Bir yürek yumağı oluyorsun

Seni sardıkça -içimde- şafaklar sökülüyor

Bozkırın rüzgarları gibisin

Çocukluğumun çatı katında

Bir sandıksın hiç açılmayan

Her şeyi kilitlerdi eski büyükler

Buna tüm hatıralar da dahil

Azın kıymetli olduğu devirlerdi Zeyd

İşte bana o sandıktan gülümsüyorsun

Yüreğimi açıyorum

Sevmek

Bir müzik kutusu

Mandolin sesi yayılıyor

Hücrelerime

Aynadaki cümbüşü bir görsen

Ama Zeyd

Utangaçtır benim sevdam

Kirli bir sandığa hapsedilmiş gibi

Yine de

Bir ıslık sesinde koşmaya hazır

Özgürlüğe susamış

Yılkı atları gibi

Yüreğimdeki dağınıklığa inat

Her sabah doğrulmak

Sabah aynada söylediğim ilk anlamlı söz

Hayatı derle, topla, düzelt

Önce aynadan başla

Oturaklı söylemler

Ve ağırbaşlı şiirler

Hayır Zeyd

Asi yanımı sana hiç anlatmadım

Ben sevince

Yıldızlar kırmızı ışıkta geçer

Gökyüzü yeşile döner

Sarı bir hüzün sarar gözlerimi

Hastalık nöbete kalır gece olunca

Sevince Zeyd

Sözlerim karışır

Anlatmak istediklerimden ziyade

Sana anlatacak olmamın telaşını bir bilsen

Dur duraksım bu yüzden

Kilitleri kırılmış eski bir bavul gibiyim

İçimdeki ayna, tarak, toka benim

Dağılmış saçlarımı sen topla bu sefer 

Şiirin en senlisinden bir topuz yap

Bir tutam saçın deminden

Dökülüşümün hikayesidir bu

Zaten Eylül de geldi

Zeyd’im

Bu defa

Mevsim gecikmedi