Bir Umuttun Belkide

Buğulu camlara adını yazarken
nefesim titrek ,umutlarım yaşama küskün
Boynumsa bükük bir lale ...
Neredeyim ben ?
Yoksa yokmu oldum yine
Suskun gözlerinde


Ne zaman aldın hançeri ellerimden habersizce,
Ne zaman düşürdün beni bu viraneye
Kim tutacak şimdi ellerimden ,
Söyle...
Kim saracak kanatlarımı kanayan yerinden.
Yaşasam mı ?yoksa doğsam mı ölüme yeniden


Işıklar kör, yalnızlıksa çok kahbe,
Çekin ellerinizi ,
sürmeyin siyah gözlü geceme.
Yoksa evvelden ezele ,
binlerce yıl söylenen türküler ,
Hakkını haram mı etsin hasrete


Ahhh ışıklar ,ahhh feri sönmüş ışıklar
Neden suskunsunuz
Lâl mi oldunuz sizde
Şarkılar çoktan sustu içimde.
Ne güne küskünüm , ne güze
Ne de yüreğimde ki arsız sevgi(li)ye.

Bir elimde kalem ,bir elimde mum
Karanlıkta bir yol çizsemde kendime
Ne gölgen düşer bahçeme
Ne de hasretin söz dinler yüreğimde.


Yar/sın yarımsın
Hiç tüm olmadım ki sen gidince.
Parmaklarımın ucunda gezen bir böcek
Uğur getirirmi kanatlanıp gidince.
Kim basmış aynı ayak izlerinin içine
Gidipte dönen olmuş mu hiç
Elveda deyince


Gözyaşlarımın tuzunda yok olan
Bir umuttun belki de.
parmaklarımın ucunda yada uçurumda ...
Uğur böceginin kanatlarında yaşayan bir umut


Bil ki...
Elveda veda olmaz sevgili ,
Yalnızlık öldüremez hiç sevgiyi .
Bir anne ,bir yar olma
ve toprak olma hasreti besler
Beşiklerde ağlayan bebekleri


Sakın ....!sakın sallama
sahrada rüzgarılan salladığı tahta beşiğimi
Çölde susuzda kalsam
Bir daha asla içmem seni
Bir hurma yer
Gözyaşlarımı içer
Üzerime sen diye örterim kızgın güneşi


El/veda ol/a/maz
Sildim yüreğimde ki sana ait tüm kinleri
Bekliyorum
Hadi dön

Dön geri