Bir Varmış

Size bir masal anlatacağım bu gece
Böylesi güzel,
Böylesi deli dolu hiç duymadınız belki de...

Şehirlerden birinde
Denize karşı küçük bir cennet varmış.
Gün doğumları olanca güzelliğiyle haykırırmış
Günün ilk ışıklarında
Kumrular oynaşır dururmuş pencerelerde.
Hani gün batımlarının keyfi de
Bir başka yaşanırmış...

Bir adam yaşarmış bu gizli cennette
Bir yarısı hala çocuk.
Büyümemiş hani, gizemleriyle kalmış öylece
Günü yaşamak istediği saatlerde tüketirmiş hep.

Uyku tutmazmış gözünü
Sabahın ilk ışıklarına dek.
Kim bilir belki de tanyeri ağarırken yeni bir güne
O söylemek istermiş ilk merhabayı.
Beklerken tan ağarmalarını
Dalıp gidermiş o bal rengi gözleri uzaklara.
Kız Kulesi ihtişamının yansıttığı yakamozlarla
Bir sigara yakar, yudumlarmış kahvesini
Sonra verip güne ilk selamını
Dalarmış emanet uykulara...

O gece tüketmiş zamanı gönlünce
Yeni sabahlara vermiş selamını
Ve dalmış derin uykulara.

Uykunun en güzel anında acı acı çalan zil sesi
Bozguna uğratmış bütün güzellikleri
Kapıdaki her kimse sanki yapışmış parmakları zile
Dinmiyor, susmuyormuş.
Panik içinde fırlamış uyku mahmurluğuyla
Ne çok istermiş o an
Rüyaları ve gizemleriyle mışıl mışıl uyumayı.

Oysa bir yerlerde birileri
Çoktan merhaba demiş güne.
Tamamlamış bütün işlerini
Dayanmış cennetin kapısına.
Basmış zilin yaygarasını sabahın kör karanlığında.
Uyku mahmurluğuyla gözler kan çanağı
Seslenmiş adam titreyerek;
" Kim o "
" Benim " demiş
Kapıdaki kız açılmasını bekleyerek.

Uyku sarhoşluğunda açılmış kapı nihayet
Bir koşuşturma, bir telaş
Hani akşamdan kalma ya adam
Dağınıkmış her yer telaşı ondan.
Rüzgâr gibi toparlanmış her şey, koşmuş banyoya
Soğuk suyu vurmuş suratına.
Unutmamış ilk kokusunu sabahın
Boca etmiş vücuduna.
Kız bin pişman uykudan uyandırdığına
Ama garip bir mutluluk
Sonsuz bir zevk de alıyormuş bu delice koşuşturmadan.

Her şey bitmiş,
Telaş yerini sevince bırakmış
Ve sımsıcak bir gülümseme,
İçten bir sarılış
Günün ilk öpücüğü
Merhaba...