Bir Varsın Hiç Yoksun

bak hava karardı,
yağmur bulutları sardı gökyüzünü

ve bir mahtem havasına büründü odam.
kulağımda çınlayan sesin,
aklıma düştüğünde gülümseyişim oluyorsun

baktığım heryer senden ibaret,
senin kokunu hissediyorum
iliklerime kadar..

ve dalıyorum gözlerinin karasına
yolunu kaybetmişcesine..

gözlerimi açtığımda
çıkmaz sokağında buluyorum kendimi..

umuda yelken acarak koşuyorum,
sana kavuşma ümidiyle doluyor içim

ve bir yağmur tanesi düşüyor gamzene
eğilip, usulca öpüyorum..

ve gökyüzü, gözlerinin rengini alıyor
alabildiğince derin.

olabildiğince karanlık..
bense, mahsum bir çocuk gibi
dalıyorum gecenin karanlığına..

kendime geldiğimde,
bakıyorum etrafıma
bir varsın, ama hiç yoksun...