Bir Vav Filikası
Ben yine bu akşam,
Firariyim,
Matemin buğusuna hamile dudaklardan...
Ey yanık mektupların gurbet tüten nehirleri
Asırlara uzanmadan seslenirim, bilmez misin?
Saçından omzuna düşen bestede,
Kalemin taşıyamayacağı tek vebaldir kokun,
İpince is var gözlerinde,
Bileğim büzülürken şafağına
Ben boynunda kara füsun olurum.
Donatır hayatımı her zerren;
Sen gülersin de sevgilim,
Söyle nasıl titremez evren?
Gönül bahçemin berzah gülüsün,
Şuh bir nisan yağmuru bu yeşil,
Titrer kelebek yanakların,
Kirpiklerin muz misali soyar alevimi,
Bana bulutlardan gözyaşı deren;
Sen gülersin de sevgilim,
Söyle nasıl titremez evren?
Hikmetsiz kalmaz zihnim,
Heybetli ateşim,
Kader cilvesinde yuttuğum ferdasın,
Ellerin temasıma hudut,
Bir yanın güneş tutulması,
Bir yanın ulvi sûkût...
Kim bilir? Ben bu akşam;
Unuturum geçtiğim her sokağı,
Başım toprağa gömülü görürüm saçlarını,
Beni uzaklara saçların taşır.
Bir vav filikasıyla yürürken denizde,
Susmak en çok ölüye yakışır...
O vav filikasına bin de
Gez rakımsız istikbalimi,
Büyüdükçe öksürür yağmur,
Daha çok öleceğim var yaşatma beni böyle
Dur...
Sevgilinin bir gülüşüyle evreni titreten şairi kutluyorum.
her şiirinde ölüp
her şiirinde diriliyorsun
yücelmeyi yüceltmeyi biliyorsun..
susmak en çok ölüye yakışırken
bende ölüm sesizliğindeyken
her bir harfin canlılığında
gezdim canlandım..
büyüksün ablası.
mütevaziliğini kaybetmeyen bir büyük..
nasıl başarıyorsan..
sevgimle..
Şairim geçmişte yazdığım bir şiirimde sana yer vermiştim..Bilirsin kaleminden aldığım keyfi.. Kalemin hiç susmasın...Sevgilerimle..
Vay vay vay.....çektim. VaV şiirine. ................. Şiir dostları.... Bu sevilesi şair daha 16 yaşında...Dilimizde çocuk... İnanırmısınız şiirlerini okudukça ben küçülüyorum o çocuk dediğim şair büyüyor....Akılda ...zekada..yorumda..vs. izliyor ve takip ediyorum ki bu çocuk kendini, bendini aşmış..... Yönetimden beklentim bu şairin elinden tutulsun... .............. Sen Mücahit kardeşim...Biliyorum alkışlar seni şımartmaz... Kıymetini bil..Hep aynaya bakıp 'Ben neymişim be' deme. Daha iyiye ...daha güzele...Biliyor musun senden birşeyler öğreniyo- rum.... .................. Şiire gelince....Buncaları niye yazdım sanıyorsun...Harika bir şiir. Yüreğini koymuşun belli...Çünkü yüreğimi hoplattın.. Gurur duygularımı yanaklarına öpücük olarak gönderiyorum... Sadece yaşımdan küçük çocuk...
"Öldüğüm gün taşınırken tabutum Acı duyacağımı sanma bu dünyanın ardından Ağlayarak yazık oldu diye konuşma Kayıp dediğin sütün kesilmesidir. Yok olmayacağım mezara konduğum vakit Yok oluyorlar mı batınca güneş ve ay Ölüm sandığın şey aslında doğuştur Zindan gibi görünür mezar Oysa ruh özgürlüğe kavuşur Hangi tohum büyümez ekilince toprağa? İnsan tohumundan şüphen mi var yoksa?"
bu alıntıladıklarım kitabın sadece bir sayfası... bütün kitabı okumanı tavsiye ederim.
sıra benim yorumumda...
insan anne rahminde iken vav halindedir. bazıları mim harfine de benzetir. yani hayat vav da başlar. cenin anne karnında vav halindedir. sonra doğar, ömrünü tamamlar ve elif olarak gömülür. hani kefene sarılı elif. harekesiz. başındaki musalla taşını hareke sayabilirsiniz.
demem o ki hayat vavda başlar ve şair şiirinde vav filikasıyla yüzdürmüş bizi şiir denizinde... aslında tezatlarla kurmuş ve finalde yine tezatla vurmuş...
harikasın kardeşim, demleyip demleyip sunuyorsun şiirlerini...
kutlarım...
2...