Bir Yalnızlık Daha Tutar İnsanı
Daha bir başka bakıyor öldüğünde sevdiğinin gözleri
Daha bir başka susuyor zaman 
Ve hiç kokmuyor ondan sonrası yağmur topraklarında
Adımların anlamsızlaşıyor kalabalıklar arasında
Caddelerin ortasında yapayalnız bakıyorsun anlarına 
O anlardan nefrette edebilirsin belki
Belki de o anlarla bütünleşir hayatının geri kalanı 
Aldırır mısın bilmiyorum bir serçenin ölüm anına
Ayın bütünüyle geceye savaş açmasına
Ya da şafağın karanlığı yararcasına tepelerin ardından patlamasına
Aldırır mısın bilmiyorum
Kelimelerin fütursuzca sayfalarda yok oluşuna 
Aynaların yansıttığı her yüzün yabancı oluşuna
Kendisine kahramanını yaratan hayal dünyan susar
Düşleyememenin cinayetlerinin satıldığı kitapçılarda alırsın soluğu
Hayatının anlamını 
Yitirdiğin benliğini almak bedavadan biraz daha pahalı olsa gerek
Yada korsan bir cinnet anında 
Okyanus mavisinin merdiven altlarında satıldığını sanarak 
Melodilere yelken açarsın
Rüzgârı unutmuşsundur aşk sandığın ne varsa yüklersin ruhuna
Bir kıyıya batarsın birçokları gibi 
Enkazını kaldıran olmaz balıklara ev olmaktan yoktur ötesi
O anlarda canlanabilirsin belki
Belki de 
Bir tebessüm bulursun hayatından vazgeçmiş nefesler etrafını sardığında
Sever misin bilmiyorum bu yabancılığı
Sessiz bir ölümün dili olmazmış 
Sana merhaba demesini bekleme kalkan vapurların
Su yüzeyinde bıraktığı izleri donuk donuk takip eder gözlerin 
Hayat geçer her saniye sağından solundan 
Önünden arkandan 
Aldırır mısın bilmiyorum cinayetinin renklerine
Dudakların ağır ağır yarılır nikotin sancılarıyla
Doğum sancılarını bir köy havasında yakalarsın
Belki bir bebek gibi ağlar
Belki bir bebek kadar şanslısındır 
Konuşmayı öğrenene kadar
Dahası kömür ocaklarına taşırsın bir gün ekmek kavganı
Kazma sallarsın karanlık kayalara 
Yeryüzünün kilometrelerce altında nefes alırsın 
Ya da bir tütün tarlasında nasırlaşır parmakların
Bir pamuk ovasında doyurursun sırtındaki yükleri 
Gündeliklere dönüşür yalnızlıkların 
Dönüşmüşken ruhun koskoca bir yalnızlığa anlarsın 
Dahasının ,
Ötesinin farklılaşsa da nefes alışverişlerde aynı olduğunu
Hayat benzerlerini yaratır durmadan 
Acının da mutluluğunda benzerleri sevişir etrafında 
Hiçbir zaman bir başka bakmaz ölünce sevdiğinin gözleri
Hep aynı yıkar zaman acıları 
Bazen altında kalırsın 
Bazen arınırsın 
Dahası yok hepsi bu...


Dahası kömür ocaklarına taşırsın bir gün ekmek kavganı Kazma sallarsın karanlık kayalara Yeryüzünün kilometrelerce altında nefes alırsın Ya da bir tütün tarlasında nasırlaşır parmakların Bir pamuk ovasında doyurursun sırtındaki yükleri Gündeliklere dönüşür yalnızlıkların Dönüşmüşken ruhun koskoca bir yalnızlığa anlarsın Dahasının , Ötesinin farklılaşsa da nefes alışverişlerde aynı olduğunu Hayat benzerlerini yaratır durmadan Acının da mutluluğunda benzerleri sevişir etrafında Hiçbir zaman bir başka bakmaz ölünce sevdiğinin gözleri Hep aynı yıkar zaman acıları Bazen altında kalırsın Bazen arınırsın Dahası yok hepsi bu...
Göz yaşının rengi hep aynıdır şair, değimez ki.
Tebrikler...