Bir Yanından Vurulmuş Banklardan Bir Yanıma Şiir

hani hiç bitmezdi kalburüstü aşk sufleleri
hani üşümezdi hiç güneşten ısınan eller...
o zaman
neden şaşmış pusulamın terazisi
ter yakan özlemlerim neden
neden bu kayıp çocuk ağlaması
şimdi şiirlerimden arta kalanlarla yatıyorum
bir yanından vurulmuş banklarda!
sadece bil...!



hani sönmezdi aşk ateşi
sönmeden dünya
hani nefesimiz birdi
şimdi
sakızı patladı dilimin
sensiz nefesim özlem soluyor
ki ;özledim
tek başına seni seviyorumlar
yetmiyor artık
birmilyon m li özlemek
yetmiyor
onbinmilyon k lı sevmek....!




sensizlik ağrısı düştü yamacıma yine
yüreğe z/amansız bu vurgun
yel/kovan rüzgarına yetişemiyor zamanın
aşk şerbetim kesilmiş
telveler yalancı
güruha yan bakıyor gülüşlerim
aşk kadar kararsızım
sevda kadar yanılsak
dudak büker ikonlarım
caniçim...
özledim...
sen sadece;
sen gibi bak yeter
senin kadar sevilmek değil amacım...!




özledim tellerinden tırmanmaya nefesine
gez göz kakül arası ateşleri özledim
gözlerin...
derin bir boşluğa uzanıyor
aksine vurmuyor irislerim
ve boş
enstrümental bakıyorum hayıflarıma
salıncak kuruyorum koca küpelerine
a be güzellik insafların tükendi mi
bir sen çalsın telefonum
bir yaşıyorum de...!



bilirsin
bir dünya hebalamışım uğruna
uğurumsun
manam
hayat neşem
süreğim
bir dünya kalabalık içinde
gül dudaklı şaşısı oldum sayende
seçemiyorum
gözlerinden düşen yağmurlar kadar ıslaktır içim
yoksun
yoksun işte
yoksun
lisanıma
sıfatların kadar yabancısın artık
öksüz
sürçülisan
tabloma değmiş bir kere fırçan
gözbebeğim biriciğim
nakaratına kadar yazılmış bir kere şarkın...!




gözlerinden arta kalan son bakış kadar uçuyorum şimdi
kargoda kaybolmuş sanki sevdam
sifonu çekilmiş gözlerimin
az sonralar tükensin artık
bıktım
dayanmıyor
kanmıyor artık barikatlar
hayal
hayalin
hayalinin bile elleri soğuk ısıtmıyor
sesinin ağrısına vurulmuşum bir kere d/üşüyorum...!



özlemlerim hala peşinde
izini kaybettim öykünüşüm serzenişim ona
özlemdin
istanbul'umdun
öylesin hala
ama
istanbul kadar uzaksın şimdi
istanbul'um şimdi kutup
istanbul şimdi rüya...!



oysa
şimdi sahilde ellerinden tutup
gözlerinden süzülerek
karışmak bakışlarına
şöyle bağrını yaslayıp deli poyraza
değer be dünyaya
bıkmadan karşı kıyıya seslenmek
ses telleri yırtılırcasına haykırmak;

''şimdi istanbul'da olmak vardı anasını satayım''
ve
kocaman bir buse kondurmak istanbul'a...!