Bir Yapraklık Ömür

Uçurum kenarında düşen yaprağım
Damarlarımda ilk akan su
ilk değen, tenime güneş
Nasıldı.
Mevsim bahardı
Ve küçüktü ciğerim;
Nefes nefes büyüdüm.

Rüzgar soğuktu.
Temiz ve saf bir ışık süzdü gözlerimi
Ilık ılık aktı içime.
Şeffaftım,
Ay parçası kadar yufka yüreğim
Gülen yüzlerle,
Eğildim selam verdim.
Ben, küçük bir candım sade.
Ömür bir mevsim
Her saniye bir başka anıyla
Sürdü içimi.
Her gün, bu ürün
Kat kat oldu,
Açıldığında yemyeşil
Can içinde
________candı gönül.

Ve hüküm geldi:
Sonbaharın ecel rüzgarları savurdu
Narin bedeni.
Uçtum...

Hafif kırılgan bedenim.
Artık ruha ağırdı.
Uçurum dibine varmadan
Ayrıldı bedenden.
Bir sarı hazan yaprağı kaldı.
Akşamın son ışıklarında,
Kızıl bir yapraktı toprağın kucağında,
Hiç can olmamış gibi uzandı.
Siyah gecenin kapıları
Üstüme,
Kıyamet mührüyle kapandı.

(Mart 2010)