Bir Yarasa Resitalinden Fazlası

mağaralara sığmıyor artık içimdeki körlük
gözlerim güneşi suluyordu insafsızca
çınlayan sesleri yaralıyordu hasret cızırtıları
bir yarasa resitalini andırıyordu
son anda
gitmekten vazgeçtiğim
bütün renksiz balolar

kaftanını usulca indiriyordu yarasa
geceyi içiriyordu
gözlerinden
derin g/izleri soluyordu geçmişi bağırtan taşlar
ordan oraya savruluyordu içimdeki sahibi belirsiz arayışlar
denizleri doldurup boşaltıyordu umut

v/edalar çarpıyordu ruhuma
bir hutbenin bitiminde
dizlerim bağlı
başım eğik
umarsız gündüze dalıyordum
Ve o ses
-ikra-

uyanmak
eğer sonsuz bir rüyaysa
yarasa çığlıkları eşliğinde
bir sabah gerçek bir sona
taziyeme hıçkırıklar serpip
bahar gibi taptaze
günaydın demekti

yaşamak büyük bir sırdı
kalbimin dilinden
dünya dolusu oksijen solumak
piyano tuşlarıyla başlayan yolculuğu
bir yarasa kanadı senfonisiyle sonlandırmaktı

kaktüsün diken dolu ikliminden
pembe çiçeklerle maviye yelken açmak
bir kederin fazlasıydı
mağaradan t/aşan güneşin dansı
beşinci mevsimin aşk şarkısı
Ve o ses
-ikra-