Bir Yirmi Üç Nisan Şiiri

Ağlamalı mı şimdi
Kaç ülkede kaç şehir yanıyor
Kaç anne susuyor şimdi
Gözlerindeki acıyla
Anlamsız rüzgarlar esiyor bak
Yağmurlar umut ekilen bulutlardan düşmüyor

Gördüğünüz resim
Uykularınızı kaçırmıyor mu daha
Alıştınız mı yoksa susmaya

Ne kolay değil mi
Sadece bakıp
İki damla yaş düşürmek
İnsanların karşısında

Ne kadar kolay değil mi
Yalancı bir iklime saklanıp
Tutanaksız laflar söylemek
Kürsülerden
Her kelama alkış tutanlara

Utangaç bir bahar dolaşıyor şimdi
Yüzünü yitirmiş coğrafyalarda
Deniz dokunuyor mayıs düşlerine
Nisan ' ı soyunuyor gökyüzü
Ve toprak
Cevapsız sorular soruyor insanlığa

Yarın kızıl bir şafak ertesi
Sabahı kucaklayacağız
Sol yanımızdaki umutla
Çocuklar geçecek
Gözlerimizin önünden
Kafaları kocaman
Gövdeleri ufacıcık

Gazze ' de bir duvarın dibinde
Gözleri kapalı ve dudağındaki tebessümle
Uyuyacak malik

Trablus ' a yine bombalar düşecek
Hüseyin erkenden büyüyecek
Annesinin kolarında

Yirmi birinci yüzyılda
Ülkemde bir çocuk
Daha görmeden göğün mavisini
Fakir bir evin
Yorgun bir odasında
Yenik düşecek açlığa

Siz yine ağlayacaksınız kürsülerden
Deli gibi alkışlayacak insanlar
Ama artık yağmur yağmayacak
Ellerinizdeki kan kuruyacak
Akşam olacak usulca