Bir Yürek Bir Kadın Bir Papatya

Gecenin feryadında
Gecenin ölümünde
Tuttu göğsünü ağrıyan yerine bastırdı elini
Anlamadı son dakikaların hızında ki
Son nefeslerini
Koca bedeni kocaman bir sesle
Düştü sahanlığına evinin
Kapıya kadar getirdiği kocaman yüreği
Küçüldü kapı kollarında
Taşımadı imdada onu
Bir ayak sesi
Bir kadın sesi
Bir feryat
Bir kıyamet ertesi
Elbiseleri resmiler
Alıp götürdüler
Koydular hanenin en altına
Hem de sıcağın olmadığı buz damına
Beyaz önlüklülerin ellerine
Verdiler bıçakların en keskinini
Meraktı bıçağın keskin yüzünde
Baktılar kim kalmış içinde
Nedeni neymiş gidişlerinin
Bulmalı aramalı geçmişi
Nedenmiş saçındaki ak
Nedenmiş kahvedeki acı tat
Bir, iki, üç beş derken
Kesivermiş hünerli eller
Biri, yüreği büyük
Bir diğeri, bir de içine bak, demiş
Susmuş bıçaklar
Diller lâl
Nasıl bir yürek bu demiş en son bakanı
Silmiş gözlerindeki dumanı
Bir değil üç beş dişinin
Feryadı yükselmiş koca yürekten
Sırayla çıkmışlar
Sırayla yükselmiş feryatları
Her dişinin feryadı
Kendi yüreğine su serpmiş...
Biri...
Sadece biri çıkmayı reddetmiş
O koca yürekte
Kalmayı
Sessiz çığlıklarıyla yaşamayı
Ve... Onunla beraber gitmeyi seçmiş...
İki yüz on dördüncü gününde
O koca yüreğin içinde saklı kadının toprağında
Yalancı bahara aldanan
Bir papatya açmış
Onlara gülümseyen...
Şimdi bir yaprağı kadın
Bir yaprağı da o koca adamın
Onu içine alan yüreği öpüyor...


Esenlikle ve sevgiyle... Melekler öpsün yüreğinizden...

23 Temmuz 2008 den sonra ki 214. gün

İzmir Aydın arası matem...