Bir Zamanlık Hatırasın

Sonu daha en başından bellidir şu hayatın,
Bellidir koskoca bir ömrün devamı,
Başladığın gibi bitecektir şu fani hayat.

Anlamsızdır aslında dinlediğin nasihatler,
Bil ki sözle değişmez fikirler.
Her düşündüğünde olmaz,
Dilinden düşen sözler.

İlk safhasındayken hayatın dinlersin, çaresiz...
İkincisinde yaşarsın yaşayabildiğin kadar.
Son safhasında ise anlatırsın her diline düşeni,
Dinlerken tavsiyeleri, nasihatleri, düşünceleri...

Zihnin dolar ve manasızdır artık,
Kulaklarını tırmalayan her bir söz.

Bil ki manasından da şüphe duymayacaksın
Konuştuğun tüm sözlerin,
Yaşarken ömrünün son safhasını...

Bize de oldu bizi bizden iyi tanıdığını söyleyenler...
Anlarsın dediler bizim yerimizde olunca.

Ben yaşken anlamadıysam seni
Ve her sözünle soğuttuysan beni,
Yaşatmadıysan bana benliğimi,
Anlasam sen olunca, yani son safhayı bulunca..
Ne fayda bulur, sona gelmiş hayatım.

Boşu boşuna yaşadım derim,
Kimse anlamazken ve dinlemezken beni...

Sen konuş yine de sesin kulağımda çınlasın.
Ben buysam sen osun bu gerçek,
O oysa ben buyum bu da bir gerçek.
Senle ben farklıyız,
Ve sen,
Misal gösterdiklerinden de başkasın...

Göremezsin kendinde beni,
Ben hissetmezken bende seni...
Bir bilirim kendimi, bunu anlayasın,
Senle yaşadım hayatı ama, sen
Bir zamanlık hatırasın...