Bırak da Hayat Ayaklarının Altında Kalsın

Hayat kimi için eğlencedir, eğlenmektir,
Kimine derttir hayat, gözyaşı olur akar...

Bazıları ciddiye almaz hayatı,
Bazılarını ise hayat...
Hayatın yükü omuzlarında, ıslanmış gözlerle görmektense seni,
Hayat ayaklarının altında kalsın, yeter ki gülsün hep o kömür gözlerin.

Aslında bilinmez hayat kimin omuzlarındadır,
Bilinmez ki kimin ayakları altında...

Hayatın üzerindeyken akamaz mı gözyaşları?
Ya da hayatın altında ezilir mi hep insan?

Gülersen, eğlenebilirsen ''hoppasın'' derler,
Ezilirsen, gülemezse gözlerin ''haklısın'' derler.

Kimse gülemez be senin gibi, gözlerin gibi...
Bilinmez belki kıskandılar da ''hoppasın'' dediler.
Hayatın yükü omuzlarında, ıslanmış gözlerle görmektense seni,
Hayat ayaklarının altında dönsün, yeter ki gülsün hep o kömür gözlerin.

Bazıları dertlidir hep, akıp giden zaman içinde.
Bazıları ise unutturur tüm dertleri bir gülüşleriyle.

Derdini derdime katarım be, yeter ki ıslanmasın o kömür gözlerin.
Islakken yanamaz kömür bilirsin ve ıslakken ısıtamaz gözlerin.

Ben duymuyorum sana söylenen kötüleri.
Gözümde bir sen var, diğerlerinden farklı, çünkü hep aynı.

Şimdiye kadar gördüğüm gibi görmek istiyorum her zaman seni.
Gözümde bir sen var dedim ya, işte hep öyle kal be içten gülüşlü.
Hayatın yükü omuzlarında, ıslanmış gözlerle görmektense seni,
Bırak da hayat ayaklarının altında kalsın,

Yeter ki gülsün hep o kömür gözlerin.