Bırak Gelme..!

Sen uyanıkken gördüğüm bir rüyasın gözlerimde.

Bir türlü gerçek olmayan hep yalan hep dolan bakışları olan bir rüya.

Aldığım nefesteki isteksiz hasretten,içime sindirdiğim yakışıksız nefrete,

Hatta ateşler üzerinde cirit atan bir adamın yüreğine göre hazırlanan bir azaptın düştüğünde.






Dönme, bedenimin aralıksız yaşlandığı o siyah beyazlı mevsimlerinle,

Dönme gözlerimin belirli belirsiz ağlatıldığı o sinsi güzlerinle.

Değme gönlüme değme, iyileştirme yaralarımı sözlerinle dürtükleme.

Girme günlerime parçalı doğacak o kasvetli güneşinle, girme.





Bir dilek, bir istek ya da pir nur bir teselli sen değilsin artık aradığım.

Bir damla duamda dahi sen degilsin artık o arzuladığım.

Girme kanıma, delirtme , getirme o tozlanmış yadları gözlerimin önüne,

Sen değilsin artık bakışlarım,sen değilsin artık o tebessümlü uyanışlarım,sen değilsin gelme!





Sorma, halin vaktin nasıl diye.

Sanane ki benden, bilsen de ne geçecek o ismi haram olmuş ellerine?

Merak etme , sadece bir kalp eksik şu mahzun bedende,

Sadece ,bir ruh mahkum, senden sonra geçecek şu mahpus ömürde, sadece merak etme.






Süzme, bir elekten akıtır gibi tenimdeki bu son canları.

Zerre zerre iğneleme, deşme, bu tahsis edilmiş son kalıntılarımı.

Son kalmış kırıntılarımı elleme, bırak beni benimle arzulamış dillere,

Bırak susamış bir damak yudumlasın yaşımı, bırak ta yalansız somutlasın şu cansız aşkımı,

Ama sen gelme.






Parçalayıp dağıttın umutlarımı, uğraşma öyle kolay bulup yapıştıramazsın.

Zorlama yanmış dilimi, kötü kelimeleri uçurtma ki semada ki bulutlara üstüne yağmasın.

Bırak olduğu gibi kalsın, kimseye bir zararım dokunmasın.

Bırak intizar denizim de o dışı güzel içi boş bedenin boğulmasın.






Hal bu ki, sensizlik alışıla gelmiş bir yaşam biçimi olmuştu bende,

İlk doğduğum andan ikinci ecelimi elime alıncaya kadar.

Lakin bu sensizlik bulutların kızgın serpiştirdiği yağmur gibi akınca üzerime,

O ilk yere düşüp dağılan gururumu ikinci toparlanıp birleştirileceği sur'a kadar bıraktı dünüyle.






Şimdi yarınımda aşk-ı cenneti yaşamaktansa senle,

Sensiz nar-ı cehennemde sabretmeyi yeğlerim şu gönlüme.

Gelme, bırak sen söndüremezsin yangın yeri olmuş gafletimi,

Bırak elbet dindirir celallenmiş ataletimi, arş-ı gök'ün yegane sahibi.

Ama sen bırak Gelme.....!!