Bırak Vuslat Adına Bin Bir Hayal Kurmayı

Yüreğinde saklarsın derin, ince bir sızı,
Bilirsin, uslanır ya yarım kalmış hayaller.
Gün gelir de aklarsın hasret şehrinin kızı,
Dokununca ruhuna bâhtından ırak eller.

Bırak! Gönül kalemi fethedip de durmayı;
Bırak! Vuslât adına bin bir hayal kurmayı...

Ab-ı hayat mı sandın varlığımın dengini,
Ağlayıp, damla damla gözyaşını dökersin?
Anarsın; kaç asırdır gölgemle ahengini,
Bitmez gamla sızlayıp gül başını bükersin.

Bırak! Gönül kalemi methedip de durmayı;
Bırak! Vuslât adına bin bir hayal kurmayı...

Bırak ki, tükenmesin...