Bırakıp Gidemediğim Bir ' Ben '

her safağın uyanışında güne
ufuk çizgisi değmemişken güneşe
hergün daha fazla sevilebilen ' O '
daha fazla acınılası bi hale dönüşürkenn
söylemeli yeri gelmişkenn
bırakıp gidemediğim bir ' Ben '....

dokunsam tuzağına düşeceğim
konuşsam öyle delicesine
yenilir yutulur cinsten değil
çıkamam bu karanlıktann
ki sebebi yokk bu AŞK...

gözlerimde dinmeyen bir acı
yağmurla yarışan...
avuçlarımda dinmeyen bir nehir
bir hüzün,
bir keşke,
herhangi biri değil
öyle ağır
öyle deli
ecelsiz bir ölüm,
keraate yakın müezzinin nefesiyle
selayla ağaran güne bir veda...
öyle derin
öyle acı
öyle bir kırk yıll hatırr ki
öyle kahverengi
.....................öyle kahverengi...