Bırakıp Gitmeyi Sen Seçtin...!

Bırak gitmeyi sen seçtin
Artık şehir sensiz ve sessiz
İçinde bulunduğum dünyada
Çiçekler hep kan kırmızısı
Yüreğimde suladığım yalnızlık kaktüsleri
Ruhum gözyaşlarına mahkum olsa da
Yüzüm hep gülmek zorunda
Beni benden gitme mahkum ettin

Bırak gitmeyi sen seçtin
Neden bilmiyorum ama soramıyorum da

Şimdi artık mahalleden çiçekçiler geçmiyor
Adına yazdığım her söz eksik..
Tamamlayamadığım cümlelerin arkasından
Bana kalan sadece üç nokta...
Sanki her şey intikam alırcasına
Neden bu öfke ayrılıkta
Neden bu acı bilmiyorum
Farkında mısın...
Tükeniyorum...

Bırakıp gitmeyi sen seçtin
Dağ gibi sevdamızı yıkıp geçtin..

Arkandan ağlayamıyorum..
Bir tek söze sen yoksun diyemiyorum
Yüreğim seni anlatıyor sen gittiğinden beri
Gökyüzü hep böyle buğulumuydu
Bir ayrılık hep mi , gül kurusu..
Şimdi delirmeden adını anmak isterdim
Bir sofrada yüreğimin yanına ekmek isterdim
Sessizce sana bakıp tekrardan

Bu ayrılığı sen seçtin..
Gitme diyemiyorum...