Bırakmadın

Aldın iyi namına şer bırakmadın
Işıkları hapsettin fer bırakmadın
Ömrüme biçilmiş kefen bezime
Sığınıp yatacak yer bırakmadın

Doğru neydi şaşırdım ser bırakmadın
Sarhoş olsam dedim mey bırakmadın
İki damla dökerdim ya belki peşinden
Koşup ta harcanacak ter bırakmadın

Hatırını yâd edecek sır bırakmadın
Gözümden akacak eşk bırakmadın
Çok şeyler söylerdim senin uğruna
Şairim ya edecek söz bırakmadın!

Şehir benden utanır ben şehirden
Aynalarda kendimi görecek göz bırakmadın
İstanbul şahit olurdu son nefesime
Şehadet getirecek ses bırakmadın!