Birgün Ayrılırsak Eğer Bütün Şiirlerim Sende Kalsın, Sen Bana Gülüşünü Ver Yeter

?Kara bir duman gibi dağılır hatıram rüzgârda
Yaşarsın, kalbimin kızıl saçlı bacısı,
En fazla bir yıl sürer
Yirminci asırlılarda
Ayrılık acısı.?
Nazım Hikmet

Ya ben yaşar mıyım sanıyorsun
Yaşabilir miyim gözlerinden uzakta
Kuru bir dal gibi dağın başında
Seni görmeden yaşamak, ölüm
Çölde susuz kalmak
Serap bile görmemek nasılda zulüm
İpe götürülen bir aşk mahkûmu
Soğuk ve yalnız gecelerin mahmuru
Alnımdaki yazgımı yaşıyorum
Artık ne buluşmalar ve nede öpüşmeler var
Kuru bir ayrılık var
Sade bir acı
Soğuk bir ölüm
Nasılım diye merak ediyorsan eğer beni
Sürünüyorum işte sürüm sürüm
Sen yoksun
Alnının sıcaklığı yok
E! Daha ne olsun
Serap serap diye
Volkan yok olsun
Yok olsun
Yok olsun...
Var olan hayatta hep senin adın olsun.






Bir gün ayrılırsak eğer
Bütün şiirlerim sende kalsın
Sen bana gülüşünü ver yeter
Onu yakama iliştireyim gül diye
Ölsem de, yaşasam da hep yanımda taşıyayım
Sana sarılamasam da gülüşüne sarılayım
İsyan noktasında kalbim
Gözlerim ağladı ağlayacak
Bedenim iflas
Bedenim çürüyor
Bedenim öldü ölüyor
Seni çok zor buldum
Ne de kolay kaybediyorum
Nereye gittin, hangi uzaklara
Yalnızlık zor geliyor
Ölmek çok kolay
Sensizlik zor geliyor
Ölmek çok kolay.

Daha neler yaşayacaktık seninle
Kırlara, çimenlere uzanacaktık
Ağustos böcekleri gibi sevişecek
Karıncalar gibi çalışacaktık.
Sen kraliçe arım olacaktın
Ben senin uğruna bal yapan işçi arı
Kocaman bir çınar olacaktım
Gölgemde uyuyacaktın serin serin
Ah anlatamam üzüntüm çok derin.

03.07.2004 ? 13:52