Birikmişliğim Ağır Gelme

ar damarı çatlamış sözcüklerim var heybemde..ağır.
öyle gizli saklı köşesinde de değil
bir aralasan yüzüne yapışaklar sanki

şelaleri kıskandıran gözyaşlarım var göztorbalarımda
çölü yeşertecek kadar yaş biriktirdim bana geceleceğin yollara
bir baksan aslında avuçlarına akacak sanki

zor..

miyadı dolmuş seslerim var gırtlağımda
öyle kursağımda kalmış gibi değil
bir ses versen kulaklarını çınlatıcaklar sanki

çok zor artık..

Sen çocuk al voltanı hadi,
o yollar yalnız senin
ne kapımı arala artık ,
ne gözlerime bak,
ne de sesime ses ver..durma öyle işte kaybol!!!!

Git.!! Ardında seyirci bırakmadın zaten.
Tek bir kişinin oynadığı hayatın tek bir seyircisi vardı
Ben..heh yok artık!
O hayatın, son sahnesini sevmedim belki
Belki yanlış senaryolamıştın baştan beri..
Yanlış oyuncuydun diyelim ne farkeder.!
Hadi yırt bu perdeyi..
Sahne yıkılsın..
Beyaz perde sana göre değildi zaten çocuk..

gelme işte zor...

çığlıkları iliştirdim sokak başlarına
mayın döşer gibi..
her sokak lambasına inatla geceyi yapıştırdım
Işık gördüğüm her yöne
her aydınlığa adını söyledim.. karartım.!
dönme.. toprağa yaş attım.. çamura bulanır ayakların
duyma heybemdekileri..kulakların sağır olur çocuk..
gözlerinse kör olur..bakma işte boğulursun..
Öyle ki; bir yudum aydınlığa hasret kalırsın
Sen sıyrılmışken o son sahneden
yani gitmişken
dönme çocuk..
işin gerçekten zor!!