bir'likte

gözlerimi kapıyorum

belki de açıyorum


yan yana ve bir'likte

ve hatta aynı istikamette


ayrılıklar gömülmüş

kalplerimize


kalabalık sokaklarının ıssızlıkları ceplerimizde

ya düşlerimde ya da gerçekte


düşünsene

hem yan yana, hem bir'likte...



birer kez kendi ellerimizle çözmüşüz saklı kalplerimizin iplerini,

sonar kez delirmişiz

ve bir şafak vakti gelen en deli girdaba deli deli üflemişiz


çıkıvermişiz tam da orta yerinden

dupduru

durgun, suskun, usul usul...


o son isyanlarımız kendimize,

son asilikler

uğruna ömür verdiğimiz gülen yüzlerimizin bedellerine.


birer kez yayılmış,

dağılmışız yıldızların ardına.


uyumluyuz biraz,

biraz da değil


hem bulunmuş, hem kayıp

ne dertli, ne dermanlı


bakabildiğimiz kadar görebilmekte gözlerimiz

her yerde bir yalınlık

bir manasız çıplaklık...


solgun güneşlerin

üzerlerimize uzanmış katmerli bakışları örtüyor sıkı sıkı

kar beyazı

soğuk...




oysa biz üşümüyoruz,

artık inadına da değil

biz orada

o bakıştan, o görüşten, o sözden

hakikaten üşümüyoruz


tir tir titrediklerimiz başka

bambaşka...


deli deli olmasa da

o katmerli solgunluklara üflüyoruz bu defa

üflüyoruz

öylece

kendiliğinden

ve yeniden

ve yeniden.


tanıdık

çok tanıdık bir rüzgar esiyor denizlerimizden

durup dururken,

özlemi bizden



ta kendimizden...


işte tam orada kapıyorum gözlerimi,

belki de açıyorum.


nefeslerimiz bir başka


ipleri olmadan atabiliyor

kalplerimiz bu defa,

capcanlı

ışıl ışıl...


yan yana ve bir'likte

ve hatta aynı istikamette


ayrılıklar gömülmüş

kalplerimize,


kalabalık sokaklarının ıssızlıkları ceplerimizde...


ya düşlerimde ya da gerçekte

düşünsene


hem yan yana, hem bir'likte...


~ayça~

16 Ocak 2017 45 şiiri var.
Beğenenler (1)
Yorumlar (1)