Bitirilemeyen Şiir

hafif bir yapraktır biten şiir
unutuşun karanlık tülü ağır
hatırladıkça hafifleşip düşmüştür




ışığa ışık düşmüştür
gölgeye gölge
unutuş tülü üstüne




kışta kalmış çıplak ağaç ölüm
yaşanan yaprak yaprak ardışık




-bastığın toprak ne kötüdür ne de iyi-




bir orman yürüyüşünde dön ve bak
hangi yaprak kötüydü diye




-ah...uykuda bütün canlılar masumdur-




her tohumu
iyi ve kötü örtüyorsa beraberce
ve döngüde
yapraklanıyorsa ağaç yine





-hiç bir yaprak
bilirim
dönmez dalına geri-





her doğum
kötü ve iyinin
birlikteliği yine





bu yüzden her usta şair
acemi yeni bir şiirde




çünkü şair için yaşamak
ayrışık ve eşzamanlı




sadece ölümün eşiğinde
bütün yapraklar
döner dalına geri