Bitmesin Ruhumun Sarhoşluğu Gözlerinde

Öksüz bir düşünüş yansıması gövdende
Avuçlarının izinin kaldığı anlar pencerede
Mırıltılı bir söz kasırgası çoğalıyor dilinde
Vedalar konuşurken en çok gözlerinde.

Işıkların çözüldüğü çok uzak iklimlerde
Fırtınasız sığınaklar arar aşk kendine
Oyulmuş bir güneşçe döner yaşam
Bu yüzden deliktir yüreğimiz gülüm.

Her gün, yeniden görmek için seni
Camlara çarpan kelebek olsaydım
Kapılsaydım yüreğinin dalgalarına
Kalsaydım yeşil yüreğinin dallarında.

Düşürme gözyaşlarını gönlümün seline
Gamzelerindeki sevileri sür yüreğime
Seni sevdikçe yaşamak ödüldür ömrüme
Sensizliği hatırlatma şu yorgun gönlüme.

Varsın dayanmasın yüreğim özlemine
Bitmesin ruhumun sarhoşluğu gözlerinde
Kürek çekeyim denizinde ben senelerce
Aşkın zindanlarında razıyım ah ölmeye.

Cüce bir şafak esniyor gövdemin alazında
Sessizlik yarılıyor göğsümün dallarından
Ala bir gün doğuyor gölgemin üzerine
Alnımdaki sevi tozlarını silsene yar.

Bir ipin ucuna geçir yar sensizlik düşlerimi
Göğsünün yeşil sürgünlerinden doyur beni
Geceler kirli geceler hain bir zaman kilidi
Aç kilitlerini türkülerin en mahmuruyla sar beni.

Hikâyesi: O uçsuz bucaksız yaşam yolculuklarında ay/doğar şiirlerin üzerine, şafak esner bir kadının düş pırıltılı saçlarında. Bir tını olur sonra yaşamak, gideriz çok uzaklara, yangınların sırtına tutunarak. Çığlık büyür, içimizdeki hüzzam ezgiler şiire soyunur ve alnımızdaki aşk çizgileriyle bu hayatın med-cezirleri ruhumuzun izbelerinde kaybolur...