Bitmeyen Gidiş
Yalnız bir kahve
Sıcaklığı ile buğuluyorum gözlerimi
Kirpiklerim bölüşüyor acılarımı
Rüzgara her çarpışta birer birer kayboluyor anılarım
Sevmeye kıyamadığım
Dağa yaslanıyorum bir nöbet vakti
Gökyüzü kan çanağı olmuş
Dağların etekleri titriyor
Salınıveriyor ağaçlar soğuk boşluğunda gecenin
Sessiz ağıdında üşüyor ellerim
Gözlerim ıslak, sırtım ıslak, ayaklarım ıslak
Kendi yağmuruna ıslanmışım meğer
Kendi gözyaşlarımda boğulmuşum
Bir dağ yamacında
Uyanırdım bir yolculuk vakti
Ayaklarım olmaksızın yürürdüm
Senin geçtiğin yollarda
Ve sonra bir yalnızlık çöker
Dağ karanlığa gömülürdü
Ben yüreğine dağın