Biz Küçükken

Gülizar'a



hindiba, üzerindeki kırağının
su taneciklerine dönüşümü gibi
kırıksın, trajiksin
oysa
insan kokusu taşıyan bulutların
çiçekleri sulaması
ne tuhaf
nerede eski uçuştuğun baharlar
nerede eski rüzgarların nefesi
ve
nerede fikrimin ince gülü
rüzgar ve aşk birbirine benzer
özgür bırakırsan güçlenir




biz küçükken televizyon yayınları
bir gelir bir giderdi
offf olmaz ki
bir yumruk
intibakı masumiyeti örgütleyen hüzün
ve birden düzelirdi
ne hale getirmişler aklımızı
parazit yayıyor etrafa
beynimizdeki karmaşa
tekrar şiddeti çağırıyor
dal ve gövde köklerinden kaç yıldır ayrı
sevmeyi de nefret etmeyi de bilmiyoruz
oysa
biz küçükken boyardık yüzleri yeniden
akardı giderdi yerinden
şimdi göz boyuyoruz donup kalıyor
ne tuhaf insanlar




biz küçükken
sen her şeye dertlenirdin
oysa bunca telaşın içerisinde
belki de anlatamadığımızdan
hacizli yüreğin
yüreğine hükmedemem
bırak... bırak gitsinler...
dişlerine sıkıştırdığın
bilhassa o çığlık
körleşen sokak aralarında
yuvarlanan bilyalar gibi yuvarlansın
düşlerine sahip çıkamayan
ıslak kedi tekirliğinde kurusun
kuşağı yere sarkan
sabahlıklı bir kadının terlik sesi
uyandırsın
en tatlı uykumuzdan
ellerimize dokunsun
ne tuhaf
çay tabağı sıcaklığı