Biz Unutmadık

Eski bir şehir kehaneti
Gözlerimi uykudan çağıran
Cin tasında büyülenmiş dolandırılmış gasp edilmiş
Hayal çöplüğü

Kirliyiz hüzün kurnasında
Belimizde kurşuni peştamal
Islanmak derdimiz
Vazgeçip hep vazgeçip

Ve
Nisana soyunup anadan üryan
Zemheriye çözünmek
Üşüyüp titreyip tünerken başucumuza

Islak masallar sürüp yastığımıza
Çamur kokulu
Böğrümüzü açmak düş cinayetlerine

Yakmak belki şehri meczuptan da beter
Gözlerimizi közleştirip
Kül olmak eski bir Rum evinde
Avuçlarımızda derin yanıklar, dilimizde aşk ha aşk


Budur
Kandili rüzgâra salıp
Açık pervazlardan düşürmek yastığımıza cılız alevi

Ve büyütmek yangınları
Şehir yanarken yakarak illetin kara mizahını, kömürleşmek

Kül bırakmak
Külüm üstüne
Külün üstüne sürüp nabzımızın ateşini

Sönmek
Bırakmadan son nefesi
Nefsi söndürüp
Unutmak unutulmuşluğu

Ve başlamak yeniden
Küllerinden birikip
Külden kaleler yapmak asırlık kumsallarda
Çakıl taşlarını ayıklayıp,savurup derin maviliğe

Çocuk şarkıları söylemek yine yeniden
Avuçlarımızı küçültüp
Alkışlamak doğumu kuzu doğumu gibi adsız bir merada
Hardal renkli zıbınlara sarılıp
Gelincik şerbetleri içerken şehir
Olmak bir yemeniye sarılıp
Yeniden

Üç şerefeli minareler
Üflerken ezanları kulağımıza
Adımıza alışmak

Kuşağımıza sarıp cesareti
Kurşunlamak boş mermilerle
Şehrin çakal inlerini

Şarkılar söylerken çocukluğumuz
Küçültüp avuçlarını
İnadına eylemlerle yazışmak duvarlarda
Devrim mektupları gibi

Biz unutmadık
Mazgallarda sökülürken tırnakları hayatın
Küf kokan demirlerini

Çiçek tozları taşırken kelebekler
Eski bir şehir kehanetini anlatırdık

Elif diye başlardı...


?'büyülenmiş kandırılmış gasp edilmiş
Hayal çöküntüleriydik zelzeleler gibi''