Bizdensin
Marks 'insanlar kendi tarihlerini yaparlar ancak kendi tercih ettikleri koşullarda değil' der.
gırtlağını boğazlayacağım sokakların
içine tuhaflık kaçmış kızıyım
kramp geçirsin gökdelenler ağaçlara temmuzu fısıldıyorum
doğanın ruhundan ve ateşin gizeminden yapılmış gözlerim
unutulmuş şellaler çöllünde kuruyan isanlarla
kuş bitkinliğiyle konuşurum
görünmez olurum bazen günde yirmi dört saat
okuldan kaçan çocuklarla mevsimleri parkta toplarız
yarım kalmış bahara yeşil
melankolik kışa biraz sevinç eklerken
cebimizden ayın tüm halleri çıkar
öğrenmeyeceğiz kendinimizden başkasını
ne kölelerin ne köle tüccarlarının oturmayacağız yanına
arada kendini tanıma çilesini yağmura çıkarırım
yalnızlığımı şenlendirirseniz
göğsü şımarık bir griyim
gür sesle okuyun içimi
gördünüz değil mi
adabına göre ölmek biraz cümbüş
bazen yüzünü duvara dönen bir hüzün
geceyarısı yola gelmeyen umutsuz arzu
daralan çukur
kur yapılan yitiş
yenilmişlik kazancı
insani çabanın mis kokusu
alın teri
yoruluş
bitmeyiş
başarılmış gelecek
çünkü sizi tanıyorum
ütopyalarımız kardeş
pencere pervazına dayanmış his onlar
dikkat edelim camı kırabilirler
bir dilim dumanı tüten ekmek için
anasıyla büyüyemeyen her çocuk için
ne badireler atlatık bu memlekette
yüzümüzdeki gazel sancısı sorgulanmıştı
evet korku duymadan
zulmünü dine söyleten ve Tanrıya öykünen keleklerin
hırs oyununa karşı halahu dansı yapmıştık
ellerimizde kuşlara bağlama öğretme derneği giriş kartı var
dalgın tenlerden kurutulmuş kelebek acılarını çıkarabiliriz
cennete telgraf çekelim şovalyelik izni için
son yüzyılı ters yüz edelim
zaman içimizden geçsin arabulucu olalım çocukluğumuzla
evrensel dengenin dudaklarından öpüp
kutuplara bile viyola taşıyabiliriz
karıncanın silahını eline veririz her kuşu şiirle yıkarız
tüm börtü böcek durup gülü koklar her bitkiye ıslık çaldırabiliriz
ve tutup kolunu kavradığımız her insanın
ruhumuz akarken gözlerine
fısıldarız
'sen iyisin'
ve iyiler hikaye zehirliyse ortadan yırtmayı sever
duruşlarında uçurum yamaçları sis
olsa bile
baş yapıt onların..
