Bize Ağlayan Bir Melek Varmış

Soluduğum nefesmiş o
Suretimle uçup gitmiş
Oysa saflığımız vardı
Duygulara yıldız bırakmış
Esen bir yelden işittim
Ceketim üzerinde kalmış
Misâl-i ceren gibi
Suskunluğum gözlerinde
Benliğim nefesinde
Esaretin ensesinde
Neyim varsa almış
Şimdi sordum kendime
Dedim ona ki niye
Yollar engelmiş bize
Durduramazmış giden bir dize
Dağ olsa yıkılır
Umudun pençesinde
Duydum ki sonra
Bize ağlayan bir melek varmış
Beklenen gelecek
Düne inat yarınlar görülecek
İşte o melek o dakka o an gülecek
Yokluğunda tüketilen kahır
Düşe gerçeği giydirecek...